„Świadomą zasadą w [projektowaniu] było osiągnięcie form, które mogą tworzyć doświadczenia, a jednocześnie mogą przyjmować doświadczenia wszystkich ze spokojem jaki daje rozwój bez wysiłku” – powiedziała Gae Aulenti, podsumowując swoją filozofię i podejście do architektury i projektowania.

Nazywana „Wielką Damą włoskiej architektury”, Aulenti urodziła się w 1927 roku w Palazzolo dello Stella, małym miasteczku w północno-wschodnich Włoszech. W 1954 roku ukończyła studia architektoniczne na Politechnice Mediolańskiej.

Przez całą swoją karierę, która trwała prawie sześć dekad, Aulenti była kreatywnym twórcą. „Nie można zajmować się architekturą bez znajomości muzyki, filozofii, sztuki i literatury” – powiedziała kiedyś w wywiadzie.

Oprócz pracy jako architekt, projektowała meble, wystawy, oświetlenie i scenografię. Odgrywając kluczową rolę w globalnej reputacji Włoch jako kraju zorientowanego na design.

Od redagowania czasopism po zmianę przeznaczenia budynków

Aulenti rozpoczęła swoją karierę zawodową pracując dla magazynu architektonicznego Casabella-Continuità, gdzie pełniła funkcję redaktora w latach 1955-1965. W tym czasie miała okazję zaangażować się i zbadać powstające ruchy projektowe epoki, które wywarły duży wpływ na jej własną pracę.

W latach 60. i 70. Aulenti zaczęła zdobywać uznanie za swoje projekty architektoniczne i projekty wnętrz. Jej renowacja Musée d’Orsay w Paryżu, ukończona w 1986 roku, przyniosła jej międzynarodowe uznanie i ugruntowała jej pozycję wybitnego architekta. Projekt obejmował przekształcenie dawnej stacji kolejowej w muzeum, a wrażliwe i innowacyjne podejście projektowe Aulenti zostało wysoko ocenione.

Zachowanie kontekstu historycznego za pomocą nowoczesnych metod

Oprócz słynnej transformacji Musée d’Orsay, Gae Aulenti zaprojektowała szereg budynków, instalacji i przestrzeni w swojej karierze. Są to Palazzo Grassi w Wenecji, Muzeum Sztuki Azjatyckiej w San Francisco, Piazzale Cadorna w Mediolanie, Museu Nacional d’Art de Catalunya w Barcelonie, Włoski Instytut Kultury w Tokio i Olivetti Showroom w Wenecji.

Każdy projekt pokazał jej zdolność do harmonijnego łączenia nowoczesnych elementów projektowych z kontekstem historycznym. W wyniku czego powstały urzekające i funkcjonalne przestrzenie, które pozostawiły trwały wpływ w dziedzinie architektury i wzornictwa.

Kultowy design mebli z funkcjonalną elegancją

Gae Aulenti wniosła również znaczący wkład w projektowanie przemysłowe i projektowanie wnętrz. Jej portfolio obejmowało kultowe meble, takie jak kolekcja „Locus Solus” dla Poltronova i lampa „Pipistrello” dla Martinelli Luce. Meble te stały się klasykami designu.

Projekty mebli Aulenti były przykładem jej umiejętności łączenia czystych linii, funkcjonalności i elegancji. Tworzyła również oprawy oświetleniowe, akcesoria domowe, a nawet projekty wystaw, pokazując swoją wszechstronność i talent w różnych dyscyplinach projektowania.

Przedstawiając swoje podejście do projektowania mebli, Aulenti powiedziała: „Moim celem jest tworzenie mebli, które pojawiają się w pomieszczeniu jak budynki na panoramie i przypominają oglądającemu o interakcji między przedmiotami projektowania a przestrzenią architektoniczną”.

Dziedzictwo powojennej gwiazdy

Aulenti była jedną z niewielu kobiet w powojennych Włoszech, które zdobyły krajowe i światowe uznanie jako architekt i projektant.

Przez całą swoją karierę Gae Aulenti kładła duży nacisk na integrację tradycyjnych technik z wymaganiami i potrzebami współczesności. Połączenie odwiecznych metod i współczesnych wymagań pozostało głównym punktem jej pracy.

Po jej śmierci w 2012 roku, ówczesny prezydent Włoch Giorgio Napolitano opisał Aulenti jako „wiodącą postać współczesnej architektury” z „niezwykłą umiejętnością” łączenia wartości kulturowych i historycznych ze środowiskiem miejskim.