Dla większości architektów proces twórczy napędza połączenie pasji i ambicji. Marzą o pozostawieniu swojego śladu na świecie, tworząc struktury, które będą świadectwem ich wizji i umiejętności, trwałym dziedzictwem dla przyszłych pokoleń.

Jednak droga od projektu do realizacji często jest najeżona nieprzewidzianymi przeszkodami. Marzenia, które napędzają projekty budowlane, mogą obrócić się w pył z wielu powodów. Obciążenia finansowe są głównym winowajcą, ponieważ nieprzewidziane koszty lub spowolnienie gospodarcze mogą zatopić projekt przed jego ukończeniem.

Czasami ambitne plany zderzają się z rzeczywistością, a trudności techniczne lub kwestie środowiskowe wykolejają budowę. Niestabilność polityczna może również odgrywać pewną rolę, gdyż zmiany w rządzie lub niepokoje społeczne mogą zakłócić postępy w realizacji projektu.

Pięć poniższych opuszczonych placów budowy z całego świata stanowi wyraźne przypomnienie wyzwań, które mogą nękać nawet najbardziej skrupulatnie zaplanowane przedsięwzięcia.

„Hotel zagłady” w Pjongjangu w Korei Północnej

W samym sercu Pjongjangu w Korei Północnej dominuje kolosalna piramida z betonu i stali. Nazywany „Hotelem Zagłady” lub „Hotelem Widmo”, Ryugyong Hotel miał być latarnią północnokoreańskiego postępu, najwyższym na świecie hotelem oferującym luksusowe udogodnienia i przyciągającym międzynarodowych gości. Na początku lat dziewięćdziesiątych XX wieku Koreę Północną dotknęły jednak trudności gospodarcze, które zmusiły do wstrzymania budowy.

Ryugyong pozostaje niedokończony, a według Business Insider ukończenie tego kolosalnego projektu kosztowałoby obecnie około 5 procent PKB Korei Północnej.

Nigdy nieużywany system metra w Cincinnati w Stanach Zjednoczonych

Pod tętniącymi życiem ulicami Cincinnati leży zapomniany projekt: Nieużywany system metra, największy w Stanach Zjednoczonych. Zaprojektowany na początku XX wieku jako rozwiązanie dla rosnącego natężenia ruchu, projekt obiecywał szybką i wydajną podróż pod ziemią. Skrupulatnie zbudowano ponad dwie mile tuneli, zaprojektowanych tak, aby pomieścić standardowe wagony metra.

Projekt był jednak nękany problemami finansowymi. Początkowy budżet wzrósł, a opinia publiczna uległa zmianie. Ostateczny cios przyszedł wraz z Wielkim Kryzysem, zmuszając budowę do zatrzymania się w 1927 roku. Chociaż toczyły się dyskusje na temat ożywienia metra lub zmiany przeznaczenia przestrzeni, nie pojawiły się żadne konkretne plany.

Opuszczone zamki marzeń w Mudurnu, Turcja

Pośród falistych wzgórz zachodniej Turcji wyłania się kapryśny miraż: Setki miniaturowych zamków zamrożonych w czasie. Burj Al Babas, pomyślany jako luksusowa ucieczka, z zamkami w stylu Disneya skierowana do zamożnych nabywców z regionu Zatoki Perskiej, padł ofiarą kłopotów finansowych i kontrowersji związanych z jego estetyką.

Budowa rozpoczęła się w 2014 roku, ale projekt utknął w martwym punkcie zaledwie kilka lat później. Projekt spotkał się z krytyką ze względu na swój wygląd, postrzegany jako rażąco odmienny od tradycyjnej osmańskiej architektury tego obszaru. Pojawiły się również obawy o środowisko, a także pozew o usunięcie drzew i szkody ekologiczne. Teraz te puste zamki stoją jako nawiedzające przypomnienie niespełnionej obietnicy ambicji.

Twierdza artystów w Gdańsku, Polska

Stojący pośród polskiej wsi Zamek Łapalice nie jest typowym zabytkiem historycznym. W przeciwieństwie do swoich średniowiecznych odpowiedników, budowa rozpoczęła się w 1979 roku przez artystę Piotra Kazimierczaka. Wyobraził on sobie wielką pracownię artysty, miejsce do tworzenia i inspirowania.

Marzenie Kazimierczaka było po prostu wspaniałe. Zaprojektował rozległą posiadłość z basenem, salą balową, a nawet wałami obronnymi. Z terenu planowano wznieść dwanaście wież, symbolizujących apostołów.

Jednak ograniczenia finansowe i potencjalne kwestie prawne związane z gruntem wstrzymały budowę. Niegdyś obiecana przystań dla artystów stoi teraz jako szkieletowy pomnik. Lokalne władze rozważały rozbiórkę, ale Zamek Łapalice pozostał, będąc ciekawą mieszanką artystycznej wizji i rozkładu, przyciągając miejskich odkrywców pomimo obaw o bezpieczeństwo.

Opuszczone „miasto przyszłości” w regionie Mongolii Wewnętrznej w Chinach

Wyrastający z równin Mongolii Wewnętrznej Ordos Kangbashi miał być futurystyczną metropolią. Napędzana boomem węglowym na początku XXI wieku, budowa ruszyła pełną parą. Zaplanowano wielkie budynki użyteczności publicznej, centra kulturalne i szerokie aleje, aby stworzyć lśniący miejski raj. Jednak Ordos Kangbashi szybko zyskało niechlubny tytuł „miasta duchów”.

Ogromna skala projektu przedkładała wielką infrastrukturę nad obszary mieszkalne. Przy ogromnych pustych przestrzeniach i drogich budynkach mieszkalnych przyciągnięcie mieszkańców okazało się trudne. Obrazy opustoszałych ulic podsycały narrację o mieście duchów.

W 2010 roku magazyn TIME opisał miasto jako „nowe chińskie miasto, które oprócz ludzi ma wszystko”. Choć według doniesień populacja powoli rośnie, może minąć jeszcze sporo czasu, zanim miasto osiągnie początkowo planowaną liczbę miliona mieszkańców.