Begich Towers Condominium (BTC), położony w odległym mieście Whittier na Alasce, jest przykładem zintegrowanej architektury w jej najbardziej ekstremalnym wydaniu. Tu cała społeczność mieszka, pracuje i bawi się w jednym budynku. Miejscowi pieszczotliwie nazywają go „Budynkiem”.

BTC służy nie tylko jako fascynujące studium przypadku, ale także jako żywe laboratorium do badania, w jaki sposób architektura może dostosowywać się do trudnych warunków środowiskowych, zwiększać efektywność energetyczną i wspierać spójność społeczną.

Begich Towers, przystań na Alasce

Whittier to małe miasteczko położone wzdłuż Zatoki Księcia Williama w odległej części Alaski. Dostać się tam można głównie drogą morską, tunelem drogowo-kolejowym lub pociągiem. Z populacją około 200 mieszkańców, miasto znosi ekstremalne warunki klimatyczne charakteryzujące się silnymi wiatrami i obfitymi opadami śniegu.

Zbudowany w 1957 roku Begich Towers Condominium pierwotnie służył jako struktura wojskowa znana jako Hodge Building podczas zimnej wojny. Jednak przekształcił się później w kompleks mieszkalny służący lokalnej społeczności. Budynek został przemianowany na Begich Towers w hołdzie dla Nicka Begicha, amerykańskiego polityka, który reprezentował Alaskę w Izbie Reprezentantów.

Begich tajemniczo zaginął w 1972 roku podczas lotu między Anchorage i Juneau. Po szeroko zakrojonych, ale nieudanych poszukiwaniach uznano Go za zmarłego. Zmiana nazwy jest uhonorowaniem jego wkładu politycznego i zaangażowania w rozwój Alaski.

Architektura i organizacja wewnętrzna

Ten 14-piętrowy budynek mieści obecnie prawie całą lokalną populację, łącząc różnorodne funkcje publiczne i prywatne. Begich Towers Condominium (BTC) obejmuje 196 jednostek mieszkalnych o różnej wielkości, w tym apartamenty z jedną, dwiema i trzema sypialniami. Znajdują się tam także biura administracyjne Whittier, usprawniając zarządzanie miastem. Ponadto budynek jest siedzibą lokalnego departamentu policji i kliniki medycznej, zapewniając natychmiastowy dostęp do bezpieczeństwa i opieki zdrowotnej.

Dla codziennej wygody budynek oferuje takie udogodnienia, jak poczta, sklep spożywczy i pralnia. Poza tym znajduję się tam kościół baptystów, a odwiedzający i turyści mogą skorzystać z pensjonatu, który mieści się na dwóch piętrach. To pozwala zwiększyć rolę budynku jako centrum społeczności.

W budynku znajduje się również sala konferencyjna na spotkania i wydarzenia społecznościowe, promująca spójność wśród mieszkańców. Tunel dla pieszych łączy Begich Towers z lokalną szkołą, umożliwiając uczniom uczęszczanie na zajęcia niezależnie od warunków pogodowych.

Zbudowany ze zbrojonego betonu budynek został zaprojektowany tak, aby wytrzymać ekstremalne warunki środowiskowe regionu. Wewnętrzne przestrzenie są połączone zadaszonymi, ogrzewanymi korytarzami, dzięki czemu mieszkańcy mogą wygodnie poruszać się po budynku bez narażania się na surowy klimat zewnętrzny.

Zalety budynków „samowystarczalnych”

Begich Towers Condominium jest doskonałym przykładem samowystarczalnego budynku. Jest to typologia architektoniczna, która zyskuje coraz większą uwagę w obliczu globalnych wyzwań, takich jak zmiany klimatyczne i urbanizacja. Koncepcja ta nie jest jednak całkowicie nowa. Dobrze znanym precedensem jest Unité d’Habitation Le Corbusiera, zbudowany w latach 1947-1952 w Marsylii we Francji. Ten innowacyjny projekt, stworzony w erze pionowego miasta, był wielofunkcyjnym kompleksem mieszkalnym zaprojektowanym tak, aby pomieścić około 1600 osób. Jednocześnie integrował podstawowe usługi, takie jak sklepy, biura, siłownia, basen, szkoła i przestrzenie rekreacyjne.

Te historyczne przykłady stanowią cenną lekcję dla współczesnych architektów i budowniczych. Samowystarczalne budynki oferują liczne korzyści, w szczególności zmniejszony ślad ekologiczny. Koncentrując zasoby, struktury te pomagają obniżyć zużycie energii i zmniejszyć emisję gazów cieplarnianych.

Co więcej, są one zaprojektowane tak, aby dostosować się do przyszłych wyzwań klimatycznych i służyć jako modele odporności społeczności. Krótko mówiąc tworzą przestrzenie, które wspierają spójność społeczną i zapewniają dostęp do niezbędnych zasobów.

Wyzwania i zagrożenia związane ze społecznością wertykalną

Trzeba wziąć pod uwagę wyzwania związane z tym rodzajem budynków, np. znalezienie równowagi między dobrą izolacją a dostępem do otwartych przestrzeni. Architekci powinni projektować elastyczne budynki, które mogą się zmieniać wraz z potrzebami. Ważne jest również rozmieszczenie funkcji, aby uniknąć tworzenia słabych punktów.